چگونه به جنگ، با بیماری صرع برویم

او ادامه داد: بعضی از تشنج ها، به دوران کودکی اختصاص دارد، به ویژه علت ژنتیک یا اختلالات تکاملی مغز؛ در دوران جوانی نیز علت ژنتیک یا حوادث مغزی می تواند عامل تشنج باشد. در افرادی بالای ۵۰ سال نیز حوادث عروقی مغز همچون سکته مغزی شایع ترین علت تشنج است.
صفرپور، بیماری صرع را یک بیماری مزمن دانست و گفت: همیشه به بیمار می گوییم که دستورات پزشک معالج را درباره ی داروها رعایت کند. ریزفاکتورهایی از قبیل بی خوابی، استرس، خستگی، گشنگی، استفاده طولانی مدت از گوشی و موبایل، الکل، سیگار و قلیون که باعث تشنج می شود را حتما رعایت کنند.
این فلوشیپ صرع و نوار مغزی با تاکید بر اینکه، معمولا ۷۰ درصد از بیماران با داروی ضدتشنج، حملاتشان کنترل می شود، افزود: امکان دارد بعضی از بیماران، به مدت دو تا چهار سال حمله تشنجی نداشته باشند و پزشک با توجه به نوار مغزی و تغییراتی که رخ داده است تصمیم بگیرد، داروی ضد تشنج را برای بیمار، قطع کند.
او ادامه داد: ۳۰ درصد از بیماران ما علی رغم استفاده از داروی ضدتشنج، تسنج شان خوب نمی شود و صرع آن مقاوم است، که این افراد کاندیدای جراحی مغزی هستند و جراحی صرع در بعضی ضایعات مغزی تا ۷۰ درصد می تواند بیمار را از تشنج رها کند.
صفرپور با بیان اینکه اگر با فردی مواجه شدیم که دچار حمله صرع و تشنج شده است باید آگاه باشیم تا چه کارهایی انجام دهیم، گفت: با توجه به اینکه فردی که دچار حمله صرع و تسنج می شود، فک و دهان او، قفل می شود، متاسفانه همراهان بیمار تلاش می کنند تا دهان بیمار را باز کنند که این اقدام را به هیچ وجه توصیه نمی کنیم؛ چون آنقدر شدتِ قفل شدن فک زیاد است که امکان دارد بیمار آسیب ببیند.
او ادامه داد: دور بیمار، شلوغ نباشد. برای اینکه ترشحات معده وارد ریه نشود و بیمار مشکل عفونت ریه و تنفسی برایش پیش نیاید، او را به پهلوی سمت چپ بخوابانید.
این فلوشیپ صرع و نوار مغزی در پایان با بیان اینکه اکثرا تشنج ها یک تا دو دقیقه طول می کشد، اظهارداشت: بعد از ۲ دقیقه، کاهش سطح هوشیاری به مدت ۵ الی ۱۰ دقیقه داریم و فرد سپس به هوش می آید. مهم ترین مساله این است که همراهان بیمار حواسشان باشد که بیمار دچار آسیب نشود و سریعا با اورژانس تماس بگیرند تا اقدامات اولیه برای بیمار انجام شود.

خبرنگار: رقیه بقائی