صبای سلامت پایگاه خبری
به گزارش صبای سلامت از معیارپرس- سید ابوالقاسم موسوی مدیر مسئول دریادداشت خود اینگونه می آورد:
[خاک را زنده کند تربیت باد بهارسنگ باشد که دلش زنده نگردد به نسیم] “سعدی”
بهار در پیش است و سال، نو می‌شود و نوروز باستانی دل مردم ایران را به وجد و سرور خواهد آورد پس، نمی شود از لحاظ تقویمی به آخر سال برسیم و از آنچه گذشت و آنچه دوست داریم یا آرزو داریم یا حق خودمان می‌دانیم و… تا در سال جدید متحقق شود، سخن نگوییم. فهرست آنچه گذشت وشمار آنچه به آن نگاه داریم بسیار است و ناگزیر باید انتخاب کرد و اندکی از بسیار را مورد توجه قرار داد؛
سالی که گذشت به دلیل حضور فعال کرونا برای خیلی از مشاغل در دنیا سال پرادباری بود و صد البته استثنائا در جامعه ما، برای مطبوعات به طور مضاعف خود را نمایاند.
اگر بگوییم رسانه در ایران بر روی شمشیر دو لبه حرکت می‌کند پر بیراهه نرفته‌ایم زیرا بسیاری از رسانه‌ها همچنان درسال ۱۴۰۰ نیز زیر فشار هزینه‌ها کمرخم کردند و از سویی در معرض برخورد قدرت طلبان بی تحمل قرار داشتند و چه بسیار از رسانه و خبرنگار و نویسنده که در سال روبه اتمام بر اثر شکایت افراد صاحب منصب به دادگاه‌ها کشانده شدند و هنوز هم درگیر عوارض پیام رسانی و انجام وظیفه در قبال جامعه تشنه روشنگری هستند.
این یک سوی شمشیر است، و سوی دیگر آن ؛ — که حتی رسانه های متصل به منابع مالی نیز از آسیبش در امان نیستند، عدم رغبت قابل توجهی از مخاطبان به کسب اطلاع از مسیر رسانه های داخلی است که خستگی را در تنِ دست‌اندرکاران رسانه — حتی رسانه‌های فربه نگهداشته شده — می نشاند!
بحث این که چه زمانی جامعه به رشد لازم در رواداری در برابر منتقد و حتی مخالف خواهد رسید، و کسی از صاحبان مقام و قدرت یافت نخواهد شد تا خبرنگاری را (حتی مقصر) تهدید کند، بخشی به تلاش رسانه‌ها برمی گردد که همچنان روشنگری کنند، و بخشی به صاحبان قدرت تا بدانند که زیر نقد رسانه و زیر نظارت مردم و در شفافیت کامل انجام وظیفه کردن بیشتر سودمند است.
[دلم به باده و گل وا نمی‌شود، چه کنم
که بی تو باده و گل ناگوار می آید] “هوشنگ ابتهاج”
گفته شد؛ سالِ ۱۴۰۰ همچنان زیر تازش ویروس کووید ۱۹ و شاخه ها و نوادگانش قرارداشت و دارد، بسیار کسان در جهان وایران جان خود را در تهاجم این ویروس از دست دادند و با تسلیم در برابر هجوم کرونا وابستگان خویش را تنها گذاشتند و ماتم زده کردند.این مصیبت در روزهای پایانی سال با جنگ و ویرانی در اوکراین چهره جهان را تیره تر کرد.
این که چه کسی مسبب هست و چه کسی مقصر و…بماندبرای کنکاش متخصصان و بازی سیاستمداران، اما، همانگونه که درایران ازسوی مقامات رسمی گفته شد، جنگ درهر شکلش مذموم است وما که سال‌های طولانی آن را تجربه کرده ایم درد مردم آواره وکشته شدن جوانان ازهردوسوی را بیشتر حس و درک می کنیم و اشمئزارتمام از تداوم ان داریم .باشد که درحلول سال و چهره نمایی نوروز خجسته، آبی حیات وار از آسمان دل ها فروریزد و صلح و آرامش به خانه‌های مردم بازگردد.
[دل خانه عشق توست آبادش دار
چون خانه خراب شد کجا می‌آیی] “خلیل الله خلیلی”سید ابوالقاسم موسوی
