کاهش شنوایی ناشی از سالمندی یا «پیرگوشی» یکی از شایعترین مشکلات دوران میانسال و سالمندی است که میتواند ارتباطات اجتماعی، کیفیت زندگی و حتی سلامت روان افراد را تحتتأثیر قرار دهد.
وی ادامه داد: این کاهش شنوایی بیشتر از نوع حسی ـ عصبی است و در بخش حلزون گوش و عصب هشتم رخ میدهد. بیماران سالمند معمولاً اظهار میکنند که صدا را میشنوند اما قادر به درک کلمات نیستند؛ موضوعی که در اصطلاح علمی «اختلال در فهم گفتار» نام دارد.
احسنی افزود: وزوز گوش یا صداهای غیرواقعی نیز از دیگر تظاهرات بالینی سالمندان است که میتواند با بیخوابی و اضطراب همراه شود و چرخهای معیوب میان اضطراب، اختلال خواب و وزوز ایجاد کند.
وی در برنامه «سپهر دانش» رادیو سلامت با تأکید بر اینکه کاهش شنوایی میتواند پیامدهای اجتماعی و روانی داشته باشد، ادامه داد: بسیاری از سالمندان به دلیل مشکل در ارتباطات، منزوی میشوند و این انزوا میتواند زمینهساز افسردگی یا حتی آلزایمر باشد.
به گفته این متخصص، عوامل محیطی مانند قرارگرفتن در معرض صداهای بلند، بیماریهای زمینهای همچون دیابت و فشارخون، و مصرف برخی داروهای شیمیدرمانی میتوانند روند کاهش شنوایی را تشدید کنند.
احسنی خاطرنشان کرد: درمان اصلی این بیماران استفاده از سمعک است و در موارد شدید، کاشت حلزون میتواند کیفیت زندگی سالمندان را بهبود بخشد.
خبرنگار: رقیه بقائی
صبای سلامت پایگاه خبری