صبای سلامت پایگاه خبری
به گزارش صبای سلامت، از معیار پرس، در مقوله مقابله با آثار زیانبار تحریم و در کل به منظور رشد اقتصادی و کسب ثروت برای جامعه، بحث تولید و در دنباله آن، صادرات کالا موضوعی است که اقتصاددانان بر روی آن تکیه می‌کنند. در سیاست‌های رسمی در کشور ما نیز این مقوله مورد توجه عمیق قرار دارد اما در عمل می‌بینیم که توفیق چندانی در این هدفگذاری نصیب کشور نشده است.
در این باب پیش از این نیز نکاتی به نقل از مسوولان و متخصصان بیان شده است و اکنون و در همین روزها، نیز، رسانه‌ها از اظهارنظر تاسف‌بار ذی‌ربطان، درمقوله عدم توفیق درگسترش صادرات و شکستن قطعی دایره تحریم در حد اشباع!، پر است. از جمله :
“رئیس کمیسیون کشاورزی و صنایع‌غذایی اتاق مشترک ایران و روسیه گفت: چون تسهیلات زیادی ایجاد نشده بنابراین صادرات محصولات کشاورزی مابه روسیه افزایش نداشته است.”
و در سویه دیگر:
“رئیس اتاق بازرگانی صنایع معادن وکشاورزی استان کردستان با بیان این که ترکیه بزرگ‌ترین رقیب ایران و استان در عراق و اقلیم کردستان است، تصریح کرد: حجم صادرات ترکیه به عراق و اقلیم کردستان طی یک سال گذشته بالغ بر ۱۸ میلیارد دلار بوده که دو برابر حجم صادرات ایران به عراق است. کشورهای رقیب دیگر از جمله: چین، هندوستان، آلمان، کره جنوبی، عربستان ونیز هستند.”
این سخنان ازآن جهت تاسف بار است که علی‌الظاهر روابط ما با هر دو کشور بسیار دوستانه به نظر می‌رسد و بر پایه اظهارنظر مقامات و بیان رسانه‌ها می‌شود گفت روابط ویژه میان ایران و این دو کشور حاکم است. قبلا نیز در سخنان یکی از دست‌اندرکاران در مورد حجم معاملات کالامیان ترکیه و سوریه حرف‌های مشابه‌ای بیان شده بود. و این در حالی است که ترکیه در عراق و سوریه نه تنها محبوبیت ایران را ندارد بلکه بیشتر یک متجاوز تلقی می‌شود و البته روابط ما با روسیه نیز اگر در سیاست هماهنگ بنظر برسد، در اقتصاد تحفه‌ای برای کشور ارمغان نیاورده است!
ناگفته نماند که بنا به گفته کارشناسان بالاخره سیاست در همه چیز تاثیرگذاراست اما مشخص نیست که چرا در رابطه با مسایل اقتصادی ایران و کشورهای دوست این اثربخشی معنا نمی‌یابد.
شاید که این عدم توفیق دلایل متعدد داشته باشد لیکن بنظر می‌رسد از مهمترین‌های آن باید به ناکارآمدی تصمیم‌سازان در پهنه اقتصاد اشاره کرد. یعنی این که در اقتصاد کشور، اقتصاددانان و کارشناسان و متبحرین تجارت تصمیم ساز و مجری نیستند و حتی می‌شود گفت که دخلی هم در مشاورت با تصمیم‌سازان ندارند وگرنه چطور می‌شود که کشوری بخشی از خاک یک کشور را اشغال کند یا “وقت و بی‌وقت” خاک آن سرزمین را بمباران بکند و عمیق‌ترین و گسترده‌ترین روابط اقتصادی و تجاری را با آن کشورها داشته باشد و کشور دیگر کلی هزینه جانی و مالی در همان سرزمین‌ها داشته باشد و بهره‌ای درخور، از روابط تجاری نداشته باشد و صدالبته که روابط اقتصادی با روسیه نیز به نحوی همین‌طور تعجب برانگیز است. روسیه در تحریم غرب قراردارد و این روزها به خاطر اوکراین در سخت‌ترین تحریم‌ها غوطه می‌خورد و نیاز صددرصدی به محصولات تولیدی کشورما دارد و جالب این که؛ مقامات رسمی کشورمان هنوز هم برای رفع “پاره‌ای از مشکلات و ایجاد هماهنگی” به این کشور سفر می‌کنند(سفر اخیر وزیرمحترم راه نمونه‌ای از آن هست که آخری هم نخواهدبود) و تجار نیز ناله و شکوه‌اشان از وفور مشکلات و ناهماهنگی‌ها به هفت آسمان بلند است!
در هر صورت امید است یک بار برای همیشه، کار اگر دست کاردانش نیست، مشورت در امور تجاری با کاردان‌ها، محور تصمیم‌گیری تصمیم‌سازان قرار بگیرد!
انتهای پیام/
